Het verhaal van
Jutta & Daantje
Dolgelukkig waren we toen we een positieve zwangerschapstest in onze handen hadden. Al na de eerste echo bleek dat ik in verwachting was van een tweeling. Niet veel later werd duidelijk dat het een eeneiige tweelingzwangerschap was, wat veel risico met zich meebracht omdat de ze samen de placenta deelde.
Twee wekelijks naar het ziekenhuis
Hoewel we al vroeg goed werden voorbereid op de risico’s van TTS en selectieve groeivertraging waren wij nog steeds in jubelstemming. Niet veel later werden deze risico’s onze realiteit. Vanaf week 16 zaten we vanaf twee wekelijks in het specialistisch ziekenhuis in Leiden voor echo’s en doplers. Het vruchtwater van ons kleinste meisje bleek namelijk te weinig voor de termijn en ook bleef ze achter in groei.
Een bizarre beslissing
De weken waren bizar en onbeschrijfelijk. Zeker toen de gynaecoloog ons vroeg na te denken over welke beslissing we wilden nemen in het geval dat de situatie kritiek zou worden. Een beslissing als 'de zwangerschap van ons kleinste meisje afbreken om zo het leven van haar grote zus te redden', was waar ze ons naar vroeg. Het was bizar en pijnlijk om hierover na te denken en wij besloten dat we dit niet konden.
Goed nieuws
Wonder boven wonder bleek er na vijf zware weken goed nieuws te zijn. Het vruchtwater nam niet verder af. De weken verstreken en we haalde de 25 weken, wat een opluchting. We mochten terug naar ons eigen streekziekenhuis. Ook dat voelde een stap in de goede richting: we waren op de plek waar we wilden zijn. De selectieve groeivertraging bleef, dus de verwachting was dat ze vroeg geboren zouden worden.
De bevalling
Na 33 weken en 2 dagen braken in de nacht mijn vliezen. Ik was net een week met verlof. Vanaf dat moment namen we contact op met het ziekenhuis en mochten we meteen langskomen voor een echo. De meisjes lagen er nog goed bij en er werd een ziekenhuiskamer klaar gemaakt. Er werd bedrust voorgeschreven en de bevalling zou nog wel een paar dagen kunnen duren. Niets bleek minder waar ;) nog geen 6 uur later begonnen de eerste weeën. Met 14 man personeel in de bevalkamer (7 mensen team baby A en 7 team baby B) ben ik heel vlot bevallen van onze meisjes: Jutta (1938gram) en Daantje (1320gram).
Dappere meisjes
Helaas kwam de placenta niet los, waardoor die na 3 liter bloedverlies nog op de OK verwijderd moest worden. Dit was vooral voor mijn vriend enorm spannend. Onze meisjes verbleven 5 weken op de couveuse afdeling. Na een bloedtransfusie knapte ik langzaam op en de meisjes leerden zelf drinken. Elke keer zetten ze kleine stapjes: Af van de infusies, de snorretjes mochten af en tot slot niet meer aan de monitor. Wat waren we blij en apetrots op onze dappere meisjes!
Eeuwig dankbaar
Het waren weken waar we geleefd werden door al het medisch bezoek maar waar we ook zo goed op terug kijken. Het is zo bijzonder wat deze mensen voor onze kinderen gedaan hebben en daar zijn we ze eeuwig dankbaar voor. In deze tijd heb ik zoveel steun gehaald uit mijn vriend. Hij is een enorme optimist, ziet nooit beren op de weg. Daarnaast hadden we onze lieve familie en vrienden om ons heen die veel aan ons dachten en langskwamen. Tot slot heeft het liedje ‘slaap maar’ ook veel voor ons betekend. Elke keer in de auto zette we dit op, nog steeds kan ik een traan laten bij het horen ervan.
Hoe het nu gaat
Na een jaar lang TOP fysio te hebben gehad is gebleken dat ze niet achterlopen. Sterker nog wij merken niks meer van hun vroeggeboorte en het blijven twee karaktervolle strijdertjes. Het groeiverschil is wel gebleven en dat maakt het makkelijk voor de omgeving om ze uit elkaar te houden. We hopen dat ze zich lekker blijven doorontwikkelen zoals ze nu doen.
Hoopgevend onderzoek
7% van de baby's wordt te vroeg geboren. Zij moeten elke dag vechten voor hun leven. En soms is dat niet genoeg. Elke dag overlijden er twee van deze kindjes. Als je kind het wél haalt, kan het een leven lang last van de gevolgen houden. Strong Babies wil dit veranderen, maar dat kunnen we alleen samen. Met jou. Maak je sterk voor Strong Babies, word donateur.